سقف های کاذب کناف

سقف های کاذب کناف از سقف‌هایی با سرعت اجرایی بالا بوده و در موارد زیر استفاده می شود:

برای پوشش سطوح بیش از ۵۰m2
دهانه‌های بیش از ۴m
زمانیکه ارتفاع تاسیساتی آویز بیش از ۴۵۰mm باشد.

در این ساختار می توان از یک یا بیش از یک لایه صفحه روکش‌دار گچی استفاده می کرد که این صفحات از انواع معمولی RG، مقاوم در برابر رطوبت MR، مقام در برابر حریق FR و مقاوم در برابر حریق و رطوبت FM می باشند.

این صفحات بر روی یک زیرسازی از پروفیل‌های C‌ شکل که به سقف اصلی متصل شده‌اند نصب می‌شوند. سپس محل درزها با بتونه و نوار درزگیر، درزگیری شده و در صورت لزوم می توان از ۲ تا ۵mm پوشش گچ ساتن استفاده کرد تا سطح تمام شده دارای پوششی مانند سطوح دارای پوششی مانند سطوح گچ کاری شده بشوند.

محدودیت‌ها

سقف های کاذب کناف در بسیاری از شرایط قابل اجرا می باشد:

دمای بیش از ۵۰◦C باعث تغییر حالت در صفحات شده که از کارآیی آن می کاهد. رطوبت نسبی بیش از ۶۰% برای صفحات معمولی و ۹۰% برای صفحات مقاوم در برابر رطوبت و یا تماس مداوم با آب که باعث ایجاد نقصان در عملکرد صفحات می‌شود.

اجزاء ساختار
اجزاء فلزی
سازه آویز

این قطعه سازه‌ایست C شکل به ابعاد ۴۸×۳۵×۰.۶mm که از یکطرف به قطعه اتصال سقفی و سقف اصلی و از طرف دیگر به قطعه آویز متصل می شود. در اتصال این سازه به اتصالات ذکر شده از پیچ مخصوص اتصال سازه به سازه استفاده می شود.

نبشی کناف L25
از این قطعه جهت زیرسازی محل‌های شکست سقف یا در فصل مشترک دیوار و سقف های کاذب کناف استفاده می شود. این سازه در سطح تراز سازه F47 صفحات اجرا می شود.

اتصال مستقیم CT205
از این سازه جهت اتصال سازه باربر C(F47) به سازه آویز C48 یا UH36 و یا اتصال سازه باربر در تقاطی که ارتفاع آویز بسیار کم می باشد استفاده می شود.

سازه (F47)C
جزء اصلی ساختار سقف را تشکیل می دهد که در سقف‌های با سازه دو طرفه یک شبکه ایجاد می کند.

قطعه اتصال طولی
از این قطعه با مقطع W شکل جهت اتصال سازه‌های (F47)C به صورت طولی استفاده می شود.

قطعه اتصال سازه به سازه
از این قطعه در سقف‌های –D112 I (A) سازه دو طرفه- جهت اتصال سازه باربر فوقانی به سازه صفحات (تحتانی) استفاده می شود.

قطعه اتصال سقفی HT90
این قطعه سازه آویز را بوسیله عامل اتصال به سقف اصلی متصل می کند.
سقف‌های کاذب D112 I (A)

مواد و مصالح جنبی
طیف گسترده‌ای از مواد و مصالح جنبی برای کامل کردن جزئیات دیوارهای جداکننده موجود است که بخشی از آن‌ها به شرح زیر می‌باشد :

پیچ درای وال کناف
جهت اتصال صفحات یه سازه زیرین مورد استفاده قرار می گیرد.

نوار درزگیری کناف
جهت درزگیری محل درزها استفاده می شود و در انواع کاغذ، فایبرگلاس و فایبر گلاس توری مورد استفاده قرار می گیرد.

بتونه درزگیر کناف

بتونه کناف برای بتونه کاری و درزگیری با نوار کاغذی یا نوار فایبرگلاس مخصوص در سیستمهای ساخت و ساز خشک به کار می رود. این ماده به صورت لایه‌های نازک برای درزگیری صفحات روکش‌دار گچی پس از نصب و یا تعمیرات سطوح آسیب دیده صفحات روکش‌دار گچی، پرکردن درزها و سوراخ‌های قطعات بتونی، بتونه‌کاری سطوح بتونی و یا سفید کاری دیوارهای گچی با حداقل ضخامت ۲ میلی‌متر مورد استفاده قرار می گیرد.

گچ ساتن: گچ ساتن پرداخت کناف جهت دستیابی به سطوح تراز، همگن و یکدست در موارد زیر قابل استفاده می باشد.
برای پوشش سطوح ایجاد شده با صفحات روکش‌دار گچی کناف دیوارهای جدا کننده سقف های کاذب کناف دیوارهای پوششی به عنوان لایه نهایی سطوح پوشش شده با گچ پوشش کناف.

برای پوشش نهایی سطوح گچ و خاک سفید کاری، گچ کاری، سطوح بتنی و ایجاد سطوح صیقلی جهت رنگ کاری برای پوشش نهایی سطوح سیمان آهگی، پلاستر سیمان و یا موارد بازسازی و نوسازی.

سطوح پرداخت شده با این محصول کاملاً صیقلی و شفاف در صورت پرداخت طولانی خواهند بود که زیرسازی ایده‌آلی برای انواع رنگ‌های پلاستیک روغنی و یا کاغذ دیواری می باشد.

معیارهای طراحی

این بخش به نکاتی اشاره دارد که می بایست در تعیین ساختار مورد توجه قرار گیرد تا مشخصات فنی نهایی ساختار با نیازهای هر پروژه مطابقت داشته باشد. زمانیکه مشخصات فنی خاصی مورد نظر باشد، مشاوره با واحد فنی کناف توصیه می گردد.

مقاومت در برابر حریق: برای دستیابی به کد حریق خاص از صفحات ویژه آن یعنی صفحات مقاوم در برابر حریق FR با حریق و رطوبت FM در یک یا بیش از یک لایه استفاده می شود. در این حالت عوامل اتصال باید از نوع ویژه کدهای حریق انتخاب شود.

مقاومت در برابر رطوبت: برای محیط‌های با درصد رطوبت نسبی بین ۶۰% تا ۹۰% از صفحات مقاوم در برابر رطوبت MR یا رطوبت و حریق FM استفاده می شود.

قبل از اجرای سقف های کاذب کناف می بایست از استحکام سقف اصلی جهت گرفتن آویز اطمینان حاصل کرد و در صورت وجود هرگونه ضعفی از تمهیدات ویژه جهت استحکام بخشیدن به آویزها استفاده شود.

در این ساختار به منظور ایمنی بیشتر در مواقع وقوع زلزله از آویزهای صلب که با قطعه CT205 مطابق شکل روبرو اجرا شده‌اند استفاده می گردد. برای سطوح سقف‌های گسترده و یکنواخت نیز ایجاد اتصالات بادبندی جهت دفع حرکات جانبی سقف برای سطوح حداکثر تا ۲۵ مترمربع توصیه می گردد.

عایق‌گذاری

در صورت نیاز به عایق در فضای پشت سقف های کاذب کناف استفاده از عایق‌های با وزن سبک و چگالی حداکثر ۶kg/m3 توصیه می گردد توضیح اینکه وزن عایق بر مشخصات زیرسازی موثر است. در حالتیکه عایق صورتی مورد نظر باشد رعایت نکات فنی دیگری مانند ضخامت عایق و عدم ایجاد پل ارتباطی صوتی توسط عایق پشت سقف بین سقف های کاذب کناف و سقف اصلی ضروری است.

بارهای وارد برسقف: وزن و میزان بار وارده بر سقف می بایست در مرحله طراحی سقف مورد محاسبه قرار گرفته و پیش‌بینی لازم صورت پذیرد.

شکستگی: در صورت وجود هر نوع شکستگی در سقف استفاده از سازه اضافی در محل شکستگی‌ها الزامی است.

نصب صفحات: با توجه به عملکرد مورد نیاز از صفحه روکش‌دار مناسب آن استفاده می شود.

اتصال صفحات به سازه: در زمان نصب صفحات به زیرسازی فلزی اطمینان از اینکه پیچ حداقل ۱۰mm در سازه زیرین نفوذ کرده باشد الزامی است.

سازه پشتیبان دیوارها: پیش‌بینی بندهای لازم در سازه سقف جهت اتصال دیوارهای جدا کننده غیرباربر به سقف کاذب ضروری است.

کنترل حرکات جانبی

اجرای درزهای انبساط در فاصله حداکثر هر ۱۰۰m2‌ در سقف‌ها پیشنهاد می گردد. این درزها باید به نحوی اجرا شود که با حرکات جانبی سازه اصلی بنا هماهنگ باشد. این درزها در صورتیکه اصلی بنا هماهنگ باشد. این درزها در صورتیکه مطابق با جزئیات اجرایی کناف اجرا شود حرکات جانبی به میزان تا ۷mm را دفع می کند.

تاسیسات مکانیکی و الکتریکی: در صورتیکه بازشوهایی با سطح نسبتاً زیاد در سطح سقف ایجاد شود، با استفاده از جزئیات اجرایی مناسب استحکام و یکپارچکی سقف می بایست حفظ شود.

درزگیری: در هنگام نصب صفحات اطمینان از این موضوع که لبه صفحات در محل درزها پخ‌دار باشد ضروری است. پس از درزگیری و خشک شدن بتونه محل درزها استفاده از یک لایه زیر رنگ کناف جهت یکنواخت کردن جذب رنگ بین سطوح درزگیری شده و صفحات روکش‌دار ضروری است. این عمل از چند رنگ شدن سطح نهایی صفحات جلوگیری می کند.

پوشش کاری: در صورت استفاده از صفحات با لبه گونیا از ۲ تا ۵mm گچ ساتن کناف بر روی تمامی سطح صفحات استفاد می شود.

مبانی محاسبه زیرسازی سقف کاذب

تعیین رده وزنی سقف های کاذب کناف با توجه به ضخامت و تعداد لایه‌گذاری پس از تعیین تعداد و ضخامت لایه‌گذاری به روی محور x از نقطه مورد نظر عموی به خط مورب ترسیم و از نقطه تقاطع عمود دیگری به محور yها ترسیم می شود.

محل تقاطع این عمود با محور y نشانگر رده وزنی سقف های کاذب کناف می باشد. در صورت اضافه کردن هرگونه الحاقات و بار اضافی مانند عایق گذاری جهت حفاظت در برابر حریق حداکثر مجاز ۰.۰۵ KN/m2 معادل ۵ kg/m2 بار عایق بار اضافی آن می بایست در محاسبات رده وزنی اعمال شود. پس از تعیین رده وزنی و مراجعه به جداول مربوطه فواصل اجزا سازه نظیر فاصله آویزها، سازه‌های باربر و سازه صفحات تعیین می شود.

در تعیین مشخصات زیرسازی از حروف:

a برای فاصله آویزها

b برای فاصله سازه‌های باربر

c برای فاصله سازه صفحات استفاده می شود
جزئیات اجرایی D112I(a)

مراحل نصب

سازه تراز سقف های کاذب کناف می بایست در ارتفاع موردنظر در یک سطح تراز نصب و عوامل اتصال سازه به سطح زیرین به فاصله حداکثر ۶۰cm از یکدیگر اجرا شود. فاصله اولین عامل اتصال از یک سر سازه ۵۰mm می باشد. فاصله آویزها برمبنای جدول بارگذاری سقف انتخاب می شود. برای آویز از سازه C48 و یا پروفیل های (UH36) مشابه استفاده می شود.

سازه فوقانی: سازه فوقانی یا باربر با وسیله آویزهای ویژه به سقف متصل می گردد. فاصله این سازه مطابق با جدول بارگذاری می باشد.

سازه تحتانی: سازه تحتانی به فاصله ۵۰cm برای صفحات ۱۲.۵ و ۶۰cm برای صفحات به ضخامت ۱۵mm از یکدیگر اجرا می شود. این سازه در تراز سازه L اجرا می شود. اتصال این سازه به سازه پیرامونی به وسیله پیچ مخصوص اتصال سازه به سازه صورت می گیرد.

نصب صفحات: تمامی صفحات با توجه به قرارگیری پشت صفحات به طرف سازه به وسیله پیچ‌های مخصوص به سازه زیر خود متصل می شوند. فاصله پیچ‌ها حداکثر زیر خود متصل می شوند. فاصله پیچ‌ها حداکثر ۱۷mm می باشد که این فاصله در کنج‌ها و گوشه‌ها به حداکثر ۱۵۰mm کاهش می یابد. جهت نصب صفحات، عمود بر راستای سازه تحتانی می باشد.

برای به دست آوردن یک سطح یکنواخت پس از نصب صفحات انواع متفاوتی از بتونه و نوارهای درزگیر سقف های کاذب کناف وجود دارد. که با استفاده از آن‌ها می‌توان علاوه بر پوشش درزها آن‌ها را مسلح نیز نمود. پس از درزگیری و خشک شدن محل اجرای بتونه با استفاده از یک لایه پوشش زیر رنگ کناف می توان از جذب متفاوت رنگ توسط سطوح و در نتیجه چند رنگ شدن آن جلوگیری کرد.

پوشش کاری: در صورت استفاده از صفحات با لبه گونیا یک لایه پوشش گچ ساتن کناف (knauf Multicover) به ضخامت ۲ تا ۵mm بر روی سطح نهایی اجرا می شود، برای مسلح کردن محل درزها نیز می توان از نوار درزگیر فایبرگلاس یا کاغذی استفاده نمود.

ایمنی و بهداشت: کلیه فضاهای کاری می‌بایست دارای تهویه مناسب بوده و در هنگام برش قطعات فلزی، توجه به موارد ایمنی ضروری است.
توضیح : برای فواصل اجزا سازه به جداول مربوطه مراجعه شود.

سازه تراز سقف های کاذب کناف می بایست در ارتفاع مورد نظر در یک سطح تراز نصب و عوامل اتصال سازه تراز سقف به سطح زیرین به فاصله ۶۰cm از یکدیگر اجرا می شود. فاصله اولین عامل اتصال از یک سر سازه تراز سقف ۵۰mm می باشد.

فاصله آویزها بر مبنای جدول بارگذاری سقف های کاذب کناف و وزن صفحات می باشد. برای اویز از سازه C48 یا پروفیل‌های مشابه (UH36) استفاده می شود.

سازه F47 بوسیله قطعه اتصال مستقیم و دو عدد پیچ سازه به سازه، به سازه آویز متصل می گردد.

در صورت نیاز به عایق در فضای پشت سقف های کاذب کناف استفاده از عایق های با وزن سبک و چگالی حداقل ۶۰kg/m3 توصیه می گردد. در حالتیکه عایق صوتی مورد نظر باشد رعایت نکات فنی دیگری مانند ضخامت عایق و عدم ایجاد پل ارتباطی توسط عایق پشت سقف، بین سقف های کاذب کناف و سقف اصلی ضروری است.

لایه‌گذاری چندتایی

هنگام لایه‌گذاری در چند لایه لایه‌های صفحات گچی روکش‌دار مطابق نمودار زیر می بایست حصیر چین شوند. هر لایه از صفحات گچی روکش دار می بایست به زیرسازی فشرده شده و جداگانه پیچ گردد.

هنگام نصب لایه اول فاصله بین پیچ ها عوامل نصب را می توان سه برابر نمود به شرطی که لایه دوم بلافاصله نصب شود در خلال یک روز کاری در صورت لایه‌گذاری چند تایی کافی است که فضاهای خالی لایه اول را درزگیری نمایید بدون آنکه نیازی به این کار در لایه‌های بعدی باشد.

متصل نمودن بارها به سقف کاذب صفحات گچی روکش‌دار

اتصالات سبک در موارد مشابه، مانند ریل‌های پرده را میت وان به وسیله انواع رول پلاک‌های مخصوص فضاهای خالی داری وال به سقف های کاذب کناف صفحات گچی متکی نمود. بارهای مترکز که مستقیماً به صفحه گچی متصل می شوند، نباید بیش از ۶/۰ کیلو نیوتن بر عرض صفحه یا بر هر متر باشند.

بارهای بیشتر از این مقدار می بایست پس از اضافه شدن به عنوان بار مرده توسط زیرسازی تحمل شوند و به صورت بار اضافی در نظر گرفته شود. در غیر این صورت این گونه بارهای اضافی را می بایست به سقف اصلی وصل نمود. در موارد محافظت در برابر آتش نیز هرگونه بار فقط به سقف اصلی متصل می گردد.

در زمان نصب صفحات روکش‌دار گچی بر روی زیرسازی سقف کاذب از ایجاد تقاطع در زمان نصب صفحات می بایست پرهیز کرد.
در این حالت صفحات می بایست به صورت حصیرچین نصب شود.